Nokta Dergisinde Acar Baltaş

“Biz” dili bağımlı ve pasif çocuklar yaratır!

NOKTA | Pervin METİN

Annelerin keşfedip geliştirdiği, “dünyanın en çok konuşulan dilleri” listesine girmeye aday yeni bir dil türedi. “Biz dili!” Hani şu, “Yemeğimizi yedik” “Kakamızı yaptık”, “Karnemizi aldık”, “Bugün biraz huysuzuz!”, “Babamız seyahate çıktı” gibi sıkça duyduğumuz iki özneli anlatım dili! Çocuklarla ilgili malumat verilirken kullanılan bu ve türevi cümleler, antipatiklik özelliğinin dışında, kişilik gelişimlerine zarar veriyor! Orantısız sevgi içeren “biz dili”, ona bağımlı kişilik, eksik özgüven, beceriksizlik hissi, tek başına hareket edememe, asosyallik ve kafa karışıklığı olarak geri dönüyor. Ya da isyan ve protesto içeren davranışlarını, öfke patlamalarını, çocuğunuzla ilişkinizin bozulmasını göze almanız gerekiyor! Bu sebeplerden ötürüdür ki, ondan rol çalmadan önce bir kez daha düşünün! Uzmanlardan alınan bilgiye göre, minik özgürlük savaşçılarına, birey olduğunu hissettirmek daha sağlıklı bir yöntem.

Babasının Annesinin Aşkı Olan Çocuklar!

Psikolog Prof. Dr. Acar Baltaş’a göre ise, konunun iki boyutu var. “Birincisi biz boyutu, diğeri annecim, aşkım, sevgilim boyutu. Ayrı ayrı ele almak lazım ama vardığı nokta bir. Bir tanesi çocuğun kazanacağı kimliğe müdahale etmek, bağımlı kılmak, çocukla annenin daha az olarak babanın aynılaşmasıdır. İkincisi, çocuğun kendi kimliğini konumlandırması, zorluk çekmesi. Bir annenin çocuğuna ‘annecim’ demesi, büyükannenin ‘anneannecim, babaannecim’ demesi, ‘aşkım’, ‘sevgilim hitapları doğru değil. Bu kelimelerin mecazi de olsa içerdiği anlamları düşündüğümüz zaman, çocukla nasıl sağlıksız bir ilişki kurulduğu, ileride nasıl tercihlere sürüklemek zorunda bırakılacağını anlayabiliriz. Çocuk ileride kendi hayat arkadaşıyla, annesi veya babası arasında seçim yapmak zorunda kaldığında ne yapacak? Babası, annesi sevgilim diyor! Mecazi anlamlar ama biliyoruz ki derimizin altına, bilincimizin ötesine yerleşiyor. Annesinin sevgilisi olan bir erkek çocuk, babasının sevgilisi olan bir kız çocuk! Babasının, annesinin aşkı olan çocuklar!. Bu maalesef son 10 yılda giderek artan bir şekilde yaygınlaştı. Çocuk kiminle ilişkideyse onun bir parçası. Son derece sakıncalı yol.”

İlişkilerinde Bağlı Ama Kararlarında Bağımsız Olmaları Engelleniyor

Prof. Dr. Baltaş, ailelere şu önemli uyarılarda bulunuyor:  “Bütünüyle bağımlılık yaratmaya dönük bir iletişim şekli. Bu batı kültürü için bilinmeyen bir yaklaşımdır. İlişkilerinde bağlı ama kararlarında bağımsız insanlar yetiştirilebiliriz ama bu dil engeldir. Biz yüzdük, sınava girdik, iyi notlar aldıysak, yarın ben hayat arkadaşımı nasıl seçeceğim? Biz seçeceğiz zaten. Ben mesleğimde kararları nasıl verebilirim ki? Zaten ben değil biz vereceğiz. İnsan hayatındaki en önemli iki karar, ‘ne yapacağım, bunu kiminle yapacağım?’dır. Üçüncüsü de zaten, nerede yaşayacağım? Yarının dünyası için gerekli olan özellikler, anneyle babayla bütünleşmek değildir. Aşkım, sevgilim, annecim, anneannecim gibi hitaplar,  çocukta ciddi bir kimlik karmaşası yaratır. Bu çocuklar için sağlıksız. Bunu siz, söyleyin ben söyleyeyim kim dinler, kimse dinlemez. Bazı yanlışların nasıl tekrarlandığını anlamak mümkün değil.”

Dergi linki: https://www.noktadergisi.info/dosya/biz-dili-bagimli-ve-pasif-cocuklar-yaratir-h14525.html